Malta, bestaand uit drie eilanden in de Middellandse Zee, was tot 1964 een kolonie van Groot-Brittannië. Het is het enige gebied in Europa dat voor de oorlog Joden die voor de nazi’s vluchten zonder visa toelaat. Enkele duizenden maken daarvan gebruik.
Een veilig toevluchtsoord is Malta echter allerminst. De ligging maakt Malta van groot strategisch belang, eens te meer als vanaf juni 1940 de oorlog ook in Noord-Afrika wordt uitgevochten. Tot november 1942 voert de Luftwaffe 3.000 bombardementen op Malta uit. Maar de Britten houden stand, ten koste van grote verliezen.
In november 1942 hebben de Duitsers en Italianen in Noord-Afrika een belangrijke nederlaag geleden, bij El Alamein, en besluiten zij zich te concentreren op de slag om Tunesië. De aanvallen op Malta houden op en de geallieerden kunnen vanuit Malta een offensief beginnen tegen de Duitse en Italiaanse zeemacht. Binnen een half jaar brengen ze 230 vijandelijke oorlogsschepen tot zinken.
De strijd om Malta kostte het leven aan 7.500 Britse militairen en bemanningsleden van koopvaardijschepen, en aan bijna 1.600 burgers.
