Ad van Liempt over het leven in Haren versus Kamp Amersfoort (01:00)
In het voorjaar van 1943 wordt Nico Peeters uit het zware kamp Amersfoort overgeplaatst naar de gevangenis, tevens gijzelaarskamp, in Haaren. Hier moet hij in de keuken werken.
De omstandigheden in Haaren zijn beter dan in Amersfoort, waar honger lijden normaal is. Nico krijgt nu beter te eten en komt zelfs weer een paar kilo aan. Zo schrijft hij:
Met mij gaat het nog steeds goed alles is hier naar wensch met mijn gezondheid gaat het uitstekend ik heb weinig last van zenuwen en het hart meer. Ik ben zwaarder geworden zelfs zoo zooals ik nog nooit ben geweest (74 kg). Ik eet ook zoo geweldig dat ik mij weleens schaam voor mijn eet lust. Als je mij zou zien zou je er versteld van staan.
Vouwbrief van Nico uit Haaren op papier uit kamp Amersfoort.
15 maart 1943
(…) je mag mij even zooveel maal antwoorden als ik schrijven mag en je mag van meer papier gebruik maken als je meer te zeggen heb wat ik graag zou willen. Je mag ook wel wat intiemer schrijven zoo je behoefte hebt. Ook de kinderen kunnen mij dan eens wat vertellen van wat ze zooal beleven. Dan heb ik ook wat meer contact met jullie. Dat is voorlopig heel belangrijk voor mij en ook het eenigste wat ik met jullie wensch te onderhouden want ander verband zal er in deze tijd niet mogelijk zijn. Met mij gaat het buitengewoon goed naar de omstandigheden gerekend (…) Wat ben ik blij en grootsch met de portretten van mijn dochters. (…)
Dochters Tonny en Roos
Er is in kamp Haaren veel contact over en weer mogelijk. Dit is een vouwbrief van Tonny aan haar vader. De brief zat bij spullen die hij meegaf aan een kameraad die werd vrijgelaten uit Haaren, zodat deze bewaard zouden blijven.
4 April 1943
Lieve dikke schat!
Engel, wat vond ik ’t mieters, dat ik je weer eens een zoen kon geven en je met eigen ogen kon aanschouwen. ’t klapzoenen ben je nog steeds niet verleerd, hoe is ’t mogelijk. (…) Mams en ik zitten nu heel knus samen om de tafel te schrijven naar jou. Ook toevallig toen we ’s avonds thuis kwamen lag er net een brief van jou met fijn veel erop. (…) Keek je niet raar op, toen je hoorde dat er bezoek voor je was? We vonden het zo fijn, je bent wel veranderd met dat haar. Bolletje werkelijk ’t flatteert je enorm. (…)
Wacht eerst maar af tot die vervloekte oorlog is afgelopen, wat zal dat een feest zijn als er gebeld wordt en jij de trap op komt rennen. (…)
Dag lieverd een heel regiment klapzoenen van zwaar kaliber en heel veel liefs van je dochtertje Tonny
