Nico Peeters zit nu al dik twee jaar in Nederland gevangen. Zijn laatste concentratiekamp is Vught. Maar dan wordt hij op 24 mei 1944 toch weer verplaatst. Nu moet hij alsnog naar Duitsland, naar het gevreesde Dachau.
Ad van Liempt vertelt hoe het komt dat Nico naar Dachau wordt getransporteerd (02:56)
Hij moet werken in buitenkamp Kottern, in een vliegtuigfabriek van Messerschmitt. De brieven naar huis moeten in het Duits en worden streng gecensureerd. Niemand mag laten doorschemeren hoe vreselijk de omstandigheden in Dachau en de buitenkampen werkelijk zijn.
11 juni 1944
Lieve vrouw en kinderen!
Eindelijk is het weer zover dat ik jullie kan schrijven, ben sinds 14 dagen hier in Duitsland, het is hier allemaal hetzelfde als in Vucht, ik heb al twee maanden niets meer van jullie gehoord, ik hoop dat alles nog goed is met jullie, met mij gaat alles nog uitstekend. (…)
Brief van 2 juli 1944 uit werkkamp Kottern bij Dachau. De brief is niet door Nico zelf geschreven. Dat blijkt niet alleen uit het handschrift, maar ook uit de woordkeuze en strekking. De censuur gebruikt chemische middelen om te controleren of er verborgen teksten zijn. Vandaar de blauwe strepen.
2 juli 1944
Ik mag twee keer per maand een brief van jullie ontvangen. In het Duits, en vier kantjes van 15 regels, op mijn adres in Dachau (zie ommezijde). Ik ben nu in een buitencommando en eventuele pakketten mogen jullie rechtstreeks naar hier sturen en wel naar het volgende adres: PEETERS N.B. Gef Nr.: 69309. SS Arbeitslager Kottern, bei Kempten, Allgäu (13b) Bayern, Deutschland.
Dit adres geldt alleen voor pakketten, waarin geen brief mag zitten. De cirkel met postcode 13b niet vergeten. Stuur geen dingen die niet houdbaar zijn, want de pakketten kunnen langere tijd onderweg zijn. Zo mogelijk tabak niet vergeten. We zijn hier in een prachtige bergachtige omgeving met steeds wisselende luchten en uitzichten. Ik ben heel veel in de frisse lucht.
(…) Deze brief heeft een kameraad voor mij geschreven. aan de ondertekening zullen jullie wel mijn hand herkennen.
3 september 1944
Lieve vrouw en kinderen,
Met belangstelling zie ik weer nieuws van jullie tegemoet. Het zal wel spanning, onrust en hoop met een blik op de toekomst geven. Misschien is de oorlog spoedig voorbij. Ik hoop dat het jullie nog goed gaat. Met mij gaat het ook nog goed, ik ben wel niet meer zo dik, maar nog heel energiek en vol goede moed. De vakantie hebben jullie al achter de rug en veel genoten? Nu mijn geliefden ik hoop dat het jullie heel goed gaat als jullie deze brief ontvangen. Groeten aan vrienden en bekenden en vele kussen van jullie man en vader. Tot spoedig weerziens. N. Peeters
Voorjaar 1945 verwacht iedereen dat de oorlog snel voorbij is. Zijn gezin hoopt dat Nico dan weer thuis komt. Op basis van zijn brieven gaat het immers goed daar – ook al is zijn laatste brief uit september, wat wel even geleden is. Dan krijgen ze bericht dat Nico al enkele maanden dood is. Hij is waarschijnlijk aan vlektyfus overleden op 21 februari 1945, twee maanden voor de bevrijding van het kamp.
