De relatie met de onderduikgevers wordt onhoudbaar en Thea gaat naar een nieuw adres, waar ze zich iets beter voelt. Maar ze wil niet langer van Wolfgang gescheiden zijn. Ze besluit op eigen houtje naar hem toe te gaan. Haar onderduikgevers en haar zussen proberen haar om te praten, maar als ze zien hoe slecht Thea eraan toe is, laten ze haar gaan.

De laatste pagina’s uit Thea’s dagboek
6 december 1943

(…) Hij schrok zich dood, maar die eerste zoen van hem zal ik nooit vergeten. Och, je kunt je niet voorstellen hoe gelukkig ik was. En dan die avond dat hij bij mij kwam, ik weet niet hoe ik het moet beschrijven. Zo helemaal te weten dat hij alles voor mij is en dat hij alles voor mij doet, je helemaal beschermd te voelen, dat ik me helemaal mag uiten tegen hem. Het is zo prachtig niet te beschrijven! Het mooiste ogenblik van de dag is, ’s avonds zo heerlijk, ’s avonds zijn we samen. Zoiets vergeet je van je leven niet. Och, ik ben zo’n raar wezen en ben nu weer bang dat dit mooie leven niet zo lang kan duren.

Thea’s dagboek eindigt op 10 december 1943. Vier dagen later worden alle acht onderduikers op het adres Bestevaerstraat 185 in Amsterdam gearresteerd en overgebracht naar het bureau van de Sicherheitsdienst aan het Scheltemaplein.

Twee dagen later komen Wolfgang en Thea in Westerbork aan en op 25 januari gaan ze op transport naar Auschwitz. Thea wordt op 28 januari vermoord. Ze werd 22 jaar. Waar en wanneer Wolfgang sterft is onzeker.

Ook de zes andere opgepakte onderduikers worden vermoord. Rosa Windmuller (34), een nicht van Thea, met haar 4-jarige zoontje Bernard Aussen, en Debora Kinsbergen-Sweijd (57) met haar dochter uit een eerder huwelijk Rachel Abrahams-Parijs (34) worden tegelijk met Thea in Auschwitz vergast. Rosa Windmullers Duits-Joodse man Herman Aussen (37) sterft in Buchenwald, Hartog Kloot (37) in Gross-Rosen.

Wolfgangs ouders in Brazilië, andere familieleden en vrienden doen na de oorlog veel moeite om nieuws over hem te krijgen.

Telegram aan het adres dat zijn ouders als laatste hebben doorgekregen (Jan Gusberg, Gasthuisstraat 83 in Winterswijk) van nicht Alice.
Hope you well    your parents fine    write
Alice Davids

Een van de vele verzoeken om informatie over Wolfgang namens zijn familie

Het laatste dat van Wolfgang bekend is, is dat hij op 3 maart 1944 naar het bij Auschwitz behorende werkkamp Monowitz Buna gaat en daar diezelfde dag wordt opgenomen in de ziekenbarak, waar hij op 8 maart weer uit wordt ontslagen. Verdere sporen ontbreken. Wel getuigt een jeugdvriend van Wolfgang later, in 1954, dat Wolfgang in de loop van 1944 in Auschwitz is bezweken aan dysenterie, maar hij heeft dat van horen zeggen.

Van Thea’s familie overleven haar zussen Martha met haar dochtertje en Betty en haar man en dochtertje in de onderduik.