In de ochtend van 10 mei 1940 valt Duitsland tegelijk met Nederland en België ook Luxemburg aan. De Duitse troepen zijn op weg naar Frankrijk en omzeilen de verdedigingswerken (Maginot-linie) in Noordoost-Frankrijk. Nog dezelfde dag is de operatie afgerond.
Er leven dan in Luxemburg bijna 5.000 Joden, onder wie ruim 4.000 vluchtelingen uit Oost-Europa en Duitsland.
Op 5 september 1940 worden anti-Joodse wetten uitgevaardigd, maar de Joden worden vooral aangemoedigd het land te verlaten. Meer dan 2.500 doen dat ook. De meesten gaan naar de niet-bezette zone van Frankrijk.
Op 15 oktober 1941 wordt emigratie verboden. Ongeveer 800 Joden worden vervolgens geїnterneerd in het doorgangskamp Fünfbrunnen in Noord-Luxemburg. Tussen oktober ’41 en april ’43 worden in acht transporten 674 van hen gedeporteerd naar Theresienstadt, Auschwitz of het getto van Lodz.
Bijna 2.500 Joden uit Luxemburg zijn vermoord. Van 36 is bekend dat zij de nazi-kampen hebben overleefd. Volgens het United States Holocaust Memorial Museum en andere bronnen zijn verreweg de meeste van de circa 200 Sinti en Roma uit Luxemburg vermoord. Geen van de geraadpleegde bronnen geeft nadere informatie.
