“Niemand van ons heeft kunnen kiezen wie zijn ouders zijn, wel kunnen wij kiezen en zijn wij verantwoordelijk voor wat we doen.” Dit is de boodschap die Betty Schols-Meents overdraagt als zij met kinderen in gesprek gaat. Samen met leerlingen van basisschool De Wingerd in Nijverdal opende zij 11 november de tentoonstelling “Waarom schrijf je me niet” Post uit de Vergetelheid in het Memory Museum.
Betty was 2 weken oud toen haar Joodse vader werd opgepakt en via Kamp Schoorl naar Mauthausen werd gestuurd.
Op 9 november schreef Max Meents de laatste brief aan zijn vrouw dat hij liever te laat dan te vroeg te wilde zijn met het feliciteren met hun trouwdag. Haar antwoord op deze brief kwam terug met het stempel ‘Unbekannt’. Hij werkte zich in de steengroeven van Mauthausen letterlijk dood.
Behalve voor het Landelijk Steunpunt Gastsprekers WOII-Heden vertelt Betty ook bij de tentoonstelling deze geschiedenis aan leerlingen van groep 7 en 8.
Bennie Vlaskamp vertelde hoe de tentoonstelling tot stand is gekomen. In 1994 vond hij op een rommelmarkt in Warschau en zag daar twee brieven geschreven uit het concentratiekamp Dachau. Met de aankoop van deze brieven begon een zoektocht die uiteindelijk heeft geleid tot een behoorlijke verzameling.
Maar wat ga je met dat materiaal doen? In een album laten zitten en af en toe naar kijken vond Bennie geen optie. In 2004 ontmoette hij Mirjam Huffener, hoe toepasselijk, op een studiereis in de trein naar Sobibor. Daar ontstond het idee om er gedriën, met Arie van Dalen, een tentoonstelling en een boek van te maken, waarin aan de hand van de brieven en briefkaarten het verhaal van de nazi-kampen en de Joodse getto’s verteld wordt.
Sinds juni 2014 is Bennie Vlaskamp suppoost en gids in het Memory Museum
De tentoonstelling is nog tot 8 januari 2017 te zien in het Memory Museum
De kinderen van groep 8 van basisschool De Wingerd maakten een prachtig werkstuk met foto’s en zelf getekende postzegels. Indie en Chris legden uit dat alle leerlingen bij hun foto een woord hebben bedacht. Dat van Indie is ‘Ssst’ want in de oorlog moest iedereen stil zijn, vooral Joden die ondergedoken waren, omdat ze anders ontdekt werden. Chris koos voor het woord ‘Brieven’ omdat de tentoonstelling daar over gaat en omdat veel brieven niet aankwamen.
Vrijwilligers van het Memory Museum Renate Zeevalking en Marianne van Poppel kregen als dank voor hun enorme inzet om dit project tot stand te brengen een mooie doos in de stijl van de tentoonstelling, ontworpen door tentoonstellingsontwerpster Luciana Macaluso.
Op de foto Renate Zeevalkink, gids vanaf het eerste uur in het Memory Museum, die het programma presenteerde, en Lotty Huffener-Veffer, naamgever van de Lotty Veffer Foundation, die over haar eigen ervaringen in de kampen vertelde
Lotty Huffener-Veffer vertelde dat deze week 78 jaar geleden de Kristallnacht plaatsvond.
De nazi’s in Duitsland stookten heel bewust de bevolking op tegen de Joden. Zij zouden er de oorzaak van zijn dat het niet goed ging in Duitsland. Die aantijgingen resulteerden in een, zogenaamd, spontane volkswoede. In Duitsland, Oostenrijk en Sudetenland werden in één nacht meer dan 7000 Joodse winkels vernield. Veel mensen probeerden te vluchten, maar dat was toen net zoals voor vluchtelingen nu, niet zo eenvoudig. Nederland probeerde vluchtelingen zo veel mogelijk te weren. Toch wisten nog duizenden Joden naar hier te komen, waar ze dachten veilig te zijn. Toen Nederland bezet werd door Duitsland werden echter velen alsnog opgepakt en naar concentratiekampen gestuurd.
Lotty sprak over haar eigen ervaringen in de kampen en de dodenmarsen. Zij eindigde met de vraag aan de kinderen: “In 2038 is het 100 jaar geleden dat de Kristallnacht plaatsvond. Jullie zijn dan allemaal ongeveer 33 jaar. Dat is nog heel ver weg. Ik vraag jullie om dan nog eens te denken aan wat je vandaag gehoord hebt.”
Geef een reactie