Culture Clash?

“Ik denk dat ik dezer dagen met vakantie ga en horen jullie dan later van me” schrijft Wolfgang Maas op 5 november 1942 aan zijn verloofde Thea Windmuller die in Friesland in de onderduik zit. Met deze mededeling laat Wolfgang weten dat hij ook in onderduik gaat. In plaats van “10.000 zoenen op je lieve snuit” ondertekent hij vanaf nu met “Het beste en een zoen van oom Wim”.
De Nederlands-Duitse reizende tentoonstelling “Waarom schrijf je me niet” | “Warum schreibst du mir nicht” gaat over vijf mensen tijdens hun leven voor en tijdens WOII: de Amsterdammer Jules Schelvis – een Joodse jonge man, Nico Peeters – een verzetsman, Wanda Verduin – een Joods pubermeisje – en haar broer Ernst Verduin, en Wolfgang Maas – een vluchteling uit Duitsland en zijn vriendin Thea Windmuller. We volgen hen door kampen en getto’s tot aan hun dood of bevrijding.

De expositie laat zien hoe hun privacy en identiteit werd afgenomen, dat zij geen idee hadden wat hen te wachten stond en geen mogelijkheid hadden aan hun lot te ontkomen.
De levensverhalen van de Nederlandse hoofdpersonen worden in korte filmpjes verteld door Ad van Liempt, muzikante Karsu, Natascha van Weezel en Rauand Taleb, een Duitse acteur die als peuter met zijn ouders Koerdisch Irak ontvluchtte. Zij gaan in op de vraag welke betekenis die verhalen hebben voor nu. In een stemhokje leggen zij actuele dilemma’s voor over communicatie, vrijheid van meningsuiting, privacy toen en privacy nu op internet, vluchtelingen. Het zijn geen gemakkelijke kwesties, er zijn geen pasklare antwoorden.