De tentoonstelling gaat over het belang van communicatie toen en nu. Natascha van Weezel vertelt in een film het verhaal van Jules Schelvis. Een week voor de opnames ontmoetten zij elkaar.
Jules wist vanuit het getto van Radom een brief, in het Duits geschreven vanwege de censuur, te versturen naar niet-Joodse familie. Na de oorlog, nog ziek in een hospitaal in Zuid-Duitsland, begon hij zijn verhaal over zijn toch door de kampen en getto’s te schrijven.
Natascha: “Schrijven betekent alles voor mij. Woorden zijn zo ontzettend krachtig, ik gebruik het voor een groot deel om mezelf te kunnen uiten maar wat nog veel bijzonderder is, dat je contact met mensen kan hebben. Schrijf maar eens een brief in een taal die je niet kent, dat kan helemaal niet. Eigenlijk is het heel raar: losse woorden die niks met elkaar te maken hebben op het eerste gezicht, die zinnen een geheel maken waardoor je met iemand anders kan communiceren. Dat is magisch.”
Geef een reactie